Το Παλιοχώρι

του Μιχάλη Θάνου, Γορίτσα

Το παλιοχώρι πόνεσα
κοντά του να γυρίσω
το νιώθω αγιότοπο
θα' ρθω να προσκυνήσω

Αυτού ψηλά θε να σταθώ
κοντά σου να καθίσω
έχω πολλά να θυμηθώ
θα κλάψω θα δακρύσω

Αυτού καμπάνα δεν χτυπά
που είναι το θείο δώρο
μόνο δέντρα αιωνόβια
στης εκκλησιάς το χώρο

Ένα μαρτυρικό χωριό
που το σβησε η μοίρα
φωτιά, μαχαίρι, ξεριζωμός
με τούρκικη πλημμύρα

Πέτρινα λείψανα παντού
νεκρό χωριό θαμμένο
παντού απλώνεται σιωπή
μόνιμα πικραμένο

Θα ήθελα να φέρει Ανάσταση
στην πικραμένη μάνα
στο Παλιοχώρι το νεκρό
να ξαναχτυπά καμπάνα

Ν' ανοίξουν τάφοι για να βγουν
πάλι ζωή να ανθίσει
στο πικραμένο το χωριό
χαρά θε να γυρίσει

Να στήσουνε πασχαλινό χορό
μπροστά στην εκκλησία
να πουν τραγούδια θλιβερά
παλιά τους ευτυχία

Θεέ κάμε το θαύμα σου
ανάστησε τους πάλι
γιατί αυτοί είναι μάρτυρες
στη χώρα τη μεγάλη

Να μιλήσουν ΕΛΛΗΝΙΚΑ
έτσι όπως μιλούσαν
αιώνια σ' αυτή τη γη
που την καλλιεργούσαν

Εχ κεφαλοχώρι μου
του Δρίνου ήσουν καμάρι
απ' αυτού πέρασε η στρατιά
και ο Πύρρος το λιοντάρι

Και τώρα στέκεσαι βουβό
και κλαιν τα ξερολίθια
ενώ οι προδότες και οι εχθροί
σου κρύβουν την αλήθεια.