Μακρύς ο δρόμος της ζωής

του Κώστα Τέλιου από τη Σωπική

Τα λόγια του πατέρα μου μένουν στη θύμησή μου,

που πάντοτε μου έλεγε άκου εδώ παιδί μου.

Μακρύς ο δρόμος της ζωής, ποτέ μην αποστάσεις,

πάντα προχώρα θαρρετά, τέλος εκεί θα φτάσεις.

Ποτέ μην απελπίζεσαι εμπόδια σαν να έβρεις,

υπάρχει τρόπος να νικάς, αρκεί να το πιστεύεις.

Πολλές φορές θα πικραθείς, κακές ώρες θα ‘ρθούνε,

μην μαραθείς, τα βάσανα έρχονται και περνούνε.

Η γλώσσα σου πριν ‘πο το νου ποτέ να μη ξεφεύγει,

η κάθε πράξη σου οδηγό τη λογική να φέρνει.

Θύμα θυμού μη γίνεσαι, ψύχραιμα πάντα κρίνε,

σκέψεις και πράξεις του κακού επιβλαβείς θα είναι.

Τα λόγια του πατέρα μου μένουν στη θύμησή μου,

σαν φυλακτό εγώ κρατώ βαθιά εις την ψυχή μου.