Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Δεν δύναται να ονομάζεται Έλλην όποιος ξεπουλάει τη γη των προγόνων του

Βρισκόμαστε σ’ αυτά τα εδάφη εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αυτόχθονες κάτοικοι  της Ηπειρωτικής γης, εδραιώσαμε τον πολιτισμό μας, ζήσαμε καταστροφές και «σφυρηλατηθήκαμε» στο αμόνι του Ήφαιστου μέσα από τις κακουχίες που περάσαμε. 

Η Δρυϊνούπολη, αυτή η γη την οποία ο αρχαίος γεωγράφος Στράβωνας προσδιόρισε ως τη γη των Ατιντάνων, μας κάνει να νιώθουμε υπερήφανοι αναπολώντας τις μεγάλες ιστορικές στιγμές της, τους αγωνιστές, τους επιστήμονες, τους ευεργέτες  και τόσους άλλους αξιόλογους ανθρώπους που «γεννήθηκαν» απ’ τα «σπλάχνα» της.                                  

Ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και των μεγάλων επιστημονικών ανακαλύψεων.Η μαζοποίηση και κάθε άλλου είδους κοινωνικής «πολτοποίησης» κάνουν τον άνθρωπο υποχείριο μιας μικρής «κάστας ηγετών», η οποία έχει ως απώτερο σκοπό την εξαθλίωση και την απάλειψη κάθε εθνικής, θρησκευτικής και πολιτισμικής ταυτότητας. 

Στην περίπτωση της πολυβασανισμένης Δρόπολης, ο τρόπος με τον οποίο κάποιοι «μεγάλοι» ανθέλληνες  ενεργούν για να εξαφανίσουν κάθε ίχνος εθνικής συνείδησης και αυτοπροσδιορισμού απ’ το ντόπιο πληθυσμό, είναι ο παραδοσιακός οθωμανικός. Κάνοντας τους κατοίκους να ξεπουλούν τη γη τους. Πραγματικά αυτό συμβαίνει. Με τη συγκεκριμένη τακτική κατάφερε να ανθίσει ολόκληρη Οθωμανική Αυτοκρατορία. 
Στα τέλη του 13ου  αιώνα, νομαδικοί πληθυσμοί τούρκων άρχισαν να αγοράζουν κτήματα στα μέρη της Νότιας Βιθυνίας,. Έτσι χωρίς καλά – καλά να το πάρουν είδηση οι ντόπιοι, εν αγνοία τους έβαλαν το «σαράκι» και αργότερα καταστράφηκαν (πτώση Βυζαντινής Αυτοκρατορίας).                                                                                                                                   

Δυστυχώς το χρήμα στις μέρες μας, εκτός απ’ το να εξυπηρετεί τις ανάγκες μας, φθείρει και διαφθείρει κάθε ανυποψίαστο άνθρωπο. Το «μακελειό» ή μάλλον το «πλιάτσικο» στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα το 1997 ( το οποίο προσωπικά θεωρώ πως, ούτε το κύρος ούτε και την υπόσταση είχε για να θεωρηθεί εμφύλιος πόλεμος) επέφερε ένα τεράστιο πλήγμα στη Δρόπολη, αλλά και ευρύτερα στη Βόρεια Ήπειρο. 

Ενώ ήδη απ’ το 1994 είχε ξεκινήσει μια ικανοποιητική επιστροφή των Ελλήνων στις πατρογονικές του εστίες, ξανά- ξεκινά σαν φαύλος κύκλος, μια μαζική μετανάστευση προς την Ελλάδα. Έρημα πάλι τα χωράφια και τα σπίτια. Οι γιαγιάδες πίσω να τα «φυλάνε» μη τυχόν έρθουν οι «Λιάμπηδες» και τα ληστέψουν.        

Φθάνουμε στις αρχές του 21ου αιώνα και ενώ «ανθίζουν» τοπικές επιχειρήσεις, πολλοί συμπατριώτες μας χωρίς να έχουν καμία επείγουσα οικονομική ανάγκη (αυτό τουλάχιστον δείχνουν τα πρόσφατα «κρούσματα» πωλήσεων) αρχίζουν να πωλούν αλόγιστα τα χωράφια τους σε ξένους. Και αυτό χωρίς να συναισθάνονται το κακό που μπορεί να προκαλέσουν στο συγχωριανό τους, ο οποίος όπως αποκαλύπτουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια τα γεγονότα, θα έρθει σε σκληρή αντιπαράθεση με τον Αλβανό. Η μεγαλομανία και η αλαζονεία, οι οποίες είναι τελευταία της μόδας, μας έχουν επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην σκεφτόμαστε καθόλου το καλό του συντοπίτη και συγχωριανού μας.                       
                                                          
Θεωρούμε πως έχουμε την πολυτέλεια να ξεπουλάμε όσο – όσο τα κτήματά μας και ταυτόχρονα να δηλώνουμε Έλληνες.                                                  

                                                                                          
Μα πως είναι δυνατό κάτι τέτοιο; 


Ο σωστός Έλληνας εδώ και χιλιάδες χρόνια, προτιμά να ζει στην ένδυα και την πενία, παρά να ξεπουλά τη γη η οποία σκεπάζει τους προγόνους του. Και στο κάτω – κάτω με τα δεδομένα της υπόλοιπης αλβανικής επικράτειας, η Δρόπολη είναι μια αρκετά ισχυρή οικονομική ζώνη, πράγμα που σημαίνει πως υπάρχουν αρκετοί ντόπιοι επιχειρηματίες, στους οποίους όποιος έχει σκοπό να πουλήσει τα κτήματά του μπορεί να απευθυνθεί. 
Ας γίνει μια ύστατη προσπάθεια πριν να συμβεί το μοιραίο. Εάν όμως συμβεί, τότε δε θα πρέπει να μας φανεί καθόλου περίεργο πως μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, η Δρόπολη θα πάψει να λέγεται Δρόπολη. Ίσως να καταντάει γραφικός αυτός ο συλλογισμός, αλλά αν το σκεφτούμε με «νηφάλια» λογική, μπορεί  και να συμβεί. 

Διαχρονικά η ιστορία το ‘χει δείξει. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να συμβιώσει ειρηνικά με εκείνους που τον υπονομεύουν, αγοράζοντας τη γη του για ένα «κομμάτι ψωμί». Θα ξεσηκωθεί και θα τον συντρίψει όσο αδύναμος και αν είναι. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τους συνεχιστές εκείνων που μας σκλάβωσαν πάνω από 500 χρόνια. Δεν λύγισε τότε ο Ηπειρώτης – Δροπολίτης στην όψη του σπαθιού και του καυτού σιδήρου, λυγίζει σήμερα στην όψη των  χρηματικών δεσμίδων τις οποίες του τις προσφέρουν άξεστοι και πρωτόγονοι κάτοικοι απ’ τα πλησιέστερα «χασισοχώρια».   
                            
Ας ξυπνήσουμε και ας καταλάβουμε επιτέλους πως όλη αυτή η μανία που τους έπιασε ξαφνικά για να αγοράσουν τη γη μας, δεν είναι η ευφορία του κάμπου μας, αλλά ένα καλά υποκινούμενου σχέδιο (ακούσιο για κάποιους) ώστε να εκτοπίσουν κάθε ίχνος απ’ το αυτόχθονο ελληνικό στοιχείο της περιοχής μας.



dervitsani.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου